De ondeugende fantasieën van Henry & Alice zijn eerder flashbacks over wat geweest is en we niet noodzakelijk aan onze partner vertelden.

 

Terublikkend krijgt de grote liefde bij momenten iets lachtwekkends.Waar we ons druk over maakten...Maar voor nu is er de schrik van niet meer mee te tellen, gedwongen pensioen en weer op mekaars domein rondlopen, en geen kinderen als verzekering voor de oude dag, en weer met elkaar leren praten. Samen dromen ze over hoe het kon geweest zijn en hoe het verder zou kunnen zijn.

 

Als toeschouwer weet je niet onmiddellijk wat er nu echt is, gedroomd, gespeeld, voorbij is of nog kan komen… Harry en Alice ontdekken hoe een leven na de zestig mooi kan zijn, met fantasie en balsemende tederheid.

 

Werd in Mei 2004 opgevoerd in het de Zwarte Zaal van 't Fakkelteater